Użytkownik "Jarek P." <jarek[kropka]p@gazeta.pl> napisał w wiadomości
news:gs1aa2$j96$1@inews.gazeta.pl...

>> He he he, to dobrze, że instalacje, które robiłem ćwierć wieku temu
>> skręcając i lutując przewody nic nie wiedzą na temat korodowania. W
>> przeciwnym wypadku miał bym sporo problemów ;D
>
> Jacku, czytaj proszę całe zdania, nie same ich początki. Pisałem o
> szczególnych okolicznościach, dośc wyraźnie je okreslając. Szansa na to,
> żeby takie połączenie się zaczęło silnie i długotrwale grzać nie jest
> wielka, ale i nie zerowa przecież.

Po pierwsze - lut sam w sobie nie koroduje w temperaturach dopuszczalnych
pracy prezewodów, a wręcz sam zabezpiecza przed utlenianiem się miejsca
styku przewodów.
Po drugie - żeby lut zaczął się utleniać to musiał by być rozgrzany do
temperatury, która spowodowałaby całkowite zniszczenie izolacji przewodu.
Po trzecie - projektując instalację elektryczną uwzględnia się właśnie
temperaturę nagrzewania się przewodu przy maksymalnym obciążeniu i tak
dobiera się przekroje przewodów opraz zabezpieczenia, aby przepływ
maksymalnego prądu nie mógł nagrzać przewodu do temperatury, któraz zniszczy
izolację czy spowoduje utlenianie się lutów.
Po czwarte - lut nie tylko mechanicznie zabezpiecza miejsca styku skręconych
przewodów, ale zabezpiecza je przed utlenianiem, a ponadto zwiększa
powierzchnię styku oraz zmniejsza oporność tego styku, gdyż sam jest
przewodnikiem prądu.
Istnieje co prawda zjawisko tzw. zarazy cynowej, które pojawia się w niskich
temperaturach. Polega to na tym, że cyna zmienia swoją odmianę alotropową, w
której jej stan skupienia to szary proszek.
Jednak nie dzieje się to w stopach cyny, dlatego do lutowania używa się
stopów cyny z ołowiem, srebrem, miedzią czy cynkiem i bizmutem, a nie
czystej cyny.

Tak więc to co napisałeś jest kompletną bzdurą.