Pani Ewa napisała:

>> Przetrwamy, ale może w innej formie.

Cokolwiek by to "my" oznaczło, to przetrwa w formie tej samej.

>> Ewo, to nie żadne minory, coś się kończy, więc coś się zaczęło.

A to co się liczy najbardziej, trwa niezmiennie.

> Takie czasy, że ja chyba Jarka trochę inaczej odczytałam.

"Nie ma pewności, czy za rok będzie dokąd wracać" -- tak napisałem
i nie wiem jak to można na różne sposoby odczytywać. Ktoś, kto tu
zajrzy za rok, może zobaczy najświeższą wiadomośc nadaną kilka miesięcy
wcześniej (ktoś na przykład zapyta o wysiew wiekanocnego owsa).

Czy tu nie robi się teraz tak, jak na pogrzebie wujka Józka? Wszyscy
w krąg stoją, oczy pospuszczali, niby się znają, bo wiadomo -- rodzina.
Ale każdemu jakoś tak głupio się odezwać. Zwłaszcza temu pierwszemu.

Jarek

--
dopóki z sobą rozmawiamy
z szacunkiem, ciepło, szczerze, miło,
a nie z bezmyślna, tępą siłą,
przetrwamy, przetrwamy, przetrwamy...