>
> Hehe... wszystko to kwestia gustu.

jak widać...
>
> Dla mnie kot łażący po mieszkaniu/domu, włażący do pościeli i skaczący
> po stołach i blatach w kuchni oraz wtykający nos w garnki i oblizujący
> kubki..., układający się na poduszkach, na których ja śpię... jest czymś
> obrzydliwym i nie zgodziłbym się za żadne skarby na taką symbiozę z kotem.

wiesz, dla niektórych osób (na oko całkiem zdrowych psychicznie i
seksualnie) równie, a może bardziej obrzydliwy jest kontakt z
naczyniami, pościelą czy nawet meblami których dotykał inny człowiek, no
chyba że bliski fizycznie (partner czy osobiste dziecko). Gdybyś miał
przymusową alternatywę -wolałbyś żeby Cię polizał kot czy teściowa?
>
> Ktoś jednak może sprawę widzieć inaczej i nie będę mówił, że tak nie
> wolno. Wolno !, ale ja się czymś takim brzydzę :-))).

właśnie to obrzydzenie to kwestia mocno subiektywna i rozmaicie
umieszczona...
>
> Kot to łowne zwierzę i zamykanie go w mieszkaniu jest wbrew naturze. On
> musi mieć możliwość biegania gdzie chce i łowienia na co ma ochotę -
> wtedy mamy ekologiczny układ, bo naturalny :-).

z tym akurat się w 90% zgadzam. Ale to dłuższa historia, i już całkiem
OT ;-)
>
> Ale może o czymś nie wiem... Wiem tylko, że zwierzę nigdy nie będzie
> substytutem bliskiego człowieka, jak to niektórzy usiłują sobie
> tłumaczyć... ich sprawa.

problem polega na tym że zwierzę domowe NIE JEST substytutem bliskiego
człowieka -na przykład dla mnie ani żadnego z moich bliższych i dalszych
znajomych, niezależnie od płci, wieku i statusu materialnego czy
społecznego. Ten kontakt polega na czymś innym, i ciężko w dwóch słowach
wytłumaczyć na czym.
Może niepotrzebnie się rozpisuję na błahy w końcu temat... ale wydaje mi
się że na liście jest parę osób, dla których jest to temat istotny ;-)