W dniu 2016-10-31 16:08, tomek pisze:

> Ja żem tyko prosty, chop ze wsi.

Ty nie tyle prosty chłop ze wsi, co prostak z wiejskim rodowodem - a to różnica.
Prostych, wrażliwych ludzi cenię, bez względu na pochodzenie.

Po wyprowadzce z ursynowskiego blokowiska, mieszkam teraz na osiedlu domków
jednorodzinnych. Niby miasto, ale żyje się tu jak na wsi - spokój, cisza,
blisko las i jezioro. Prócz migrantów z wielkiego miasta, są tu też przybysze
z okolicznych wsi, którym rodzice za eurodopłaty pomogli pójść na swoje do
miasta. Prawie na każdej posesji jest pies, czasem dwa. Charakterystyczne,
że u przybyszów ze wsi stoją na posesji budy dla psów, tak jak u ojców na
gumnie. Postęp jednak jakiś jest, bo pies już nie jest na łańcuchu, ale
w kojcu 2x3 m, wypuszczany na noc. "Panie, dom to nie miejsce dla psa..."

Tu mi się przypomniał dowcip o góralu, który pierwszy raz pojechał w odwiedziny
do dzieci, które poszły "do bloku". Po powrocie, sąsiedzi pytają: no i jak tam,
kumie, żyje się w mieście? - I tam, krzywi się góral, srają w domu!



--
collie