Bzów i u nas pełno wzdłuż płotu, starych, skromnych, z bladymi
pojedynczymi kwiatkami, ale za to pachnących, jak prawdziwy wiejski bez
powinien pachnieć. W Szkółkach Kórnickich ze trzy, czy cztery lata temu
dokupiliśmy im gromadkę kolegów szlachetniejszego pochodzenia, a więc o
kiściach kolorowych, tęgich i bogatych. Ale zapach już nie taki. Wzdłuż
płotu od strony drogi piaszczystej (tzw. z tutejsza ulicy)panoszą się
jaśminy. A może jaśminowce? Są ogromne. Pachnące, gdy zakwitną, a
miastowa ludność idąca "do sanatorium" lub szlakiem turystycznym pewnie
znów poszarpie gałęzie, by nasycić się nietrwałymi kwiatkami, czasem
zasiedlonymi przez czarne mszyce. Ale to będzie za jakieś dwa miesiące.
Teraz w choinkach kosy i drozdy budują gniazda, a p. kowalikowie budkę
na wiśni oblepiają gliną, uszczelniając dokładnie. Na lipie zamieszkały
sikory modre.
Na razie wychodzą z ziemi hiacynty, tulipany i narcyzy. Zakwitły
krokusy, przypominając odrobinkę Siwą Polanę z bacą Józefem. Kwitną
jeszcze wciąż przebiśniegi. Pigwowiec ma już wielkie pąki. Widać
startujące niezapominajki, wyłażą fiołki i zawilce.
Nasionka z zeszłorocznych zbiorów czekają na wysianie, a te sklepowe w
kolorowych torebkach dopiero będą kusić. Już chyba niedługo sypnę
nagietki i aksamitki pod płot. No i maciejkę. Niepozorny kwiatek, bez
którego nie ma wiejskiego ogrodu.
Choć tutaj wiejskie ogrody to głównie wyprężone tuje, błękitne iglaki i
rododendrony sterczące ze starannie wystrzyżonych i codziennie
podlewanych trawniczków.

--
B.