Lisciasty docielkiwie pyta:

>> W lokalnych sklepach możesz się napić wódki na łyki, na miejscu :-)
>
> A jak odmierzają? Liczą gulgule czy jakoś optycznie?

Kucharz-okultysta Jurajda wyjął ze swego tobołka butelkę koniaku.

-- Oto jest nieomylny dowód mego twierdzenia -- rzekł otwierając
butelkę. -- Zabrałem tę butelkę przed odjazdem z kuchni oficerskiej.
Koniak ten jest najlepszej marki i przeznaczony był jako dodatek
do lukrów na torty i ptysie. Ale przeznaczeniem jego było, aby go
ukradziono, podobnie jak przeznaczeniem moim było, abym stał się
złodziejem.

-- Byłoby nieźle, gdyby przeznaczenie nasze skazywało nas
na współwinowajców pańskich. Nawet mi się zdaje, że tak jest
istotnie -- rzekł Szwejk.

Przeznaczenie było rzeczywiście nieubłagane. Butelka krążyła z rąk
do rąk pomimo protestów sierżanta rachuby Vańka, który twierdził, że
koniak trzeba pić kubkiem i że należy podzielić się nim sprawiedliwie,
bo wszystkich jest pięciu, więc przy takiej nieparzystej liczbie łatwo
może się zdarzyć, iż ten albo ów pociągnie o łyk więcej, niż mu się
należy.

Na to odpowiedział Szwejk:

-- Całkiem słusznie. Jeśli pan Vaniek chce mieć liczbę parzystą,
to niech się wyłączy ze spółki, a będzie po sporach i kłopotach.

Vaniek cofnął więc swój projekt i zaproponował wielkodusznie, aby
ofiarodawca Jurajda ustawił się tak, iżby miał możność napić się dwa
razy, co wywołało burzę protestów, bo ofiarodawca już się raz napił
próbując koniak przy otwieraniu butelki.

Wreszcie przyjęty został projekt jednorocznego ochotnika Marka, żeby
pić podług alfabetu; uzasadniał to tym, że pisownia nazwiska przesądza
losy człowieka.

Resztę koniaku dopił Chodounsky, który był pierwszym według abecadła.
Towarzyszyło mu gniewne spojrzenie Vańka, który liczył na to, że
ponieważ jest ostatnim, więc będzie miał o jeden łyk więcej, co
oczywiście było grubym błędem matematycznym, bo łyków było dwadzieścia
i jeden.

--
Jarek