Adam pisze:
> Takich doświadczeń nie miewałem.
> Do łuków w bergmanie używało się specjalnych kleszczy, kolanka natomiast
> były ceramiczne - dość śliskie.
> Sklepywanie to błąd w sztuce - rowki robiło się na tyle głębokie, aby
> rurka licowała z murem - nie z tynkiem, więc jeszcze głębiej, niż
> tynkarz potrzebuje.
> Natomiast czasem z bergmanem był problem taki, że kable się do niego po
> pewnym czasie przyklejały.

Oj tam, oj tam... Gutaperka w smołowanym oplocie bawełnianym z Bergmana
wychodziła jak chciałem. Raz miałem problem - niby Bergman, ale nie
cynkowo - papowy, a mosiężno - papowy, o jakiejś takiej drobniejszej
średnicy, i nijak dwóch drutów w gutaperce i smołowanej bawełnie nie
idzie wyjąć. Trudno, wiem skąd dokąd, jak się nie da wyrwać to mam
dodatkowe kucie, duża wajcha i na chama ciągnę. Ciągnę, ciągnę - aż
wyciągnąłem najpierw kłąb izolacyjnej taśmy gumowo - smołowej (kto
pamięta?), a za nim skręcone dwa przewody linkowe w izolacji jedwabnej
(takie, jakie w początkach ubiegłego stulecia do lampek nocnych się
stosowało). Cóż, po wojnie każdy łatał tym, co mu w ręce wpadło - byle
dało się mieszkać...

--
Darek