W dniu 2017-05-29 o 15:40, Budyń pisze:
> sprawa jest taka: kupiłem laptoka lenovo w510, i7, 8GB, z win10 na pokładzie, .
Aktualizacje i co sie tylko udało powyłączne.

A upiększacze ekranowe?
Po wyłączeniu wszystkich upiększaczy, ekran przypomina windows 98, ale
sprzęt dzięki temu zapiernicza wielokrotnie szybciej.

> Chodzi toto słabo, na choć jakby przez chwile na początku jakby lepiej.
> Przeinstalowałem na innym dysku win7 prof, własciewie tez tragedia.
> Własciewie to jest czysty system+avast+firefox. Wyłączenie avasta niczego nie
zmienia.
> Na moim 10letnim (albo mocno lepiej) kompie z XP-kiem, na c2d e4400 i 2GB ramu
wszystko chodzi 20x szybciej.
>
> To ma być komputer pod przeglądarke, ot tak dla zabijania czasu. Ale na razie mam
ochotę zabić jego :)
>
> Niech mnie ktos objasni o co chodzi?


Trudno jest doradzać zdalnie, ale spróbujmy:
Czy wgrałeś wszystkie dedykowane sterowniki przeznaczone do obsługi
chipsetów, przeznaczonych dla tego komputera i danego systemu operacyjnego?
Mając do dyspozycji 8GB RAM-u można spokojnie wyłączyć plik
stronicowania. Domyślnie w Windowsie plik ten jest zakładany
automatycznie. Im większy dysk mechaniczny tym wolniej jest obsługiwany
plik stronicowania ze względu na długi czas dostępu.
Można problem czasu dostępu obejść formatując twardy dysk z użyciem
większych klastrów (clusters). Standardowa wielkość dla systemu plików
NTFS jest od 512B do 4kB.
Największe klastry dla NTFS to 64kB.
Klastry to są najmniejsze fragmenty informacji na twardym dysku. Im są
one większe tym więcej w każdym z nich mieści się informacji i tym samym
jest ich mniej.
Najwięcej czasu w pracy dysku stwarza odnalezienie poszczególnych
fragmentów pliku. Odszukanie każdego kawałka (klastra) zajmuje najwięcej
czasu. Dlatego im one będą większe to tym będzie ich mniej i tym mniej
na mniejszą ilość kawałów dzielony będzie każdy plik. Niestety odbywa
się to kosztem większego zużycia miejsca na dysku ponieważ każdy plik,
nawet składający się choćby z 1 bajtu zawsze będzie zajmował cały
klaster np. 64kB. Jednak nie ma to większego znaczenia jeżeli ktoś nie
gromadzi na HD bardzo dużej ilości bardzo małych plików.
Poza tym trzeba wziąć pod uwagę, że Windowsy od wersji XP wzwyż
domyślnie korzystają z systemu plików NTFS. Ponieważ NTFS zawiera wiele
"wodotrysków" np. prawa dostępu użytkowników itd. to system ten sam w
sobie o wiele mocniej spowalnia pracę z dyskiem. Dlatego też ja dla
plików stronicowania (pliki wymiany) zakładam oddzielną partycję np.
20GB z systemem FAT32 który sam w sobie pracuje o wiele szybciej, a
ponadto umożliwia tworzyć większe klastry. Taki zabieg ma także
dodatkową zaletę, że utworzone pliki stronicowania nie są pofragmentowane.
Ww problemów z czasami dostępu nie posiadają dyski SSD. Dlatego warto
rozważyć pomysł, aby dokupić dysk 128 czy 256GB SSD i na nim
zainstalować system operacyjny.
Kolejnymi problemami, spowalniającymi komputer są:
pofragmentowany dysk systemowy oraz pliki rejestru. Należy je
zdefragmentować przy pomocy odpowiednich programów.

Kolejna sprawa to kwestia tzw. "pulpiciarzy", którzy kopiują instalki i
wszystko co ściągają na pulpit. Od tego proponowałbym rozpocząć.
Niestety Windows domyślnie proponuje kopiowanie wszystkiego na pulpit.
Jest to poważny błąd, który potrafi kilkudziesięciokrotnie spowolnić
pracę komputera. Dlaczego tak się dzieje? Dlatego, że to co znajduje się
na pulpicie system stara się załadować wprost do pamięci graficznej.
Ponieważ pamięć ta jest ograniczona np. 512MB czy nawet 2GB, a danych
jest wielokrotnie więcej to system zaczyna przerzucać dane z pulpitu do
pamięci karty graficznej, a następnie do pliku stronicowania. Kiedy
ekran ma się zmienić (np. do innego programu lub do innej strony
internetowej w przeglądarce) to system musi wyrzucić to co zbędne z
pamięci grafiki do pliku stronicowania, a następnie pobrać z pliku
stronicowania odpowiednie dane i wgrać do pamięci grafiki.
Dlatego na pulpicie (desktop) pozostawiamy tylko i wyłącznie same ikony
i linki do katalogów (z rozszerzeniami lnk). Wszystkie pliki, zdjęcia,
filmy itp. przerzucamy do utworzonego na dysku twardym katalogu
(folderu), który możemy podlinkować na pulpicie, czyli utworzyć skrót.