Trybun <c...@j...ru> wrote:
> W dniu 2017-04-16 o 09:20, XL pisze:
>>
>>> Oczywiście. Dlatego właśnie powstają różne kluby, stowarzyszenia itd. -
>>> aby spędzić choć trochę czasu w odpowiednim dla siebie gronie.
>> Dla mnie każdy człowiek jest odpowiedni - jest tylko jedno kryterium:
>> szacunek wobec moich wartości.
>
> Nikt tu nie mówi o jakiejś pogardzie dla drugiego,

Mówiłam o szacunku dla moich wartości - szacunek dla mnie jako osoby łączy
się z tym ściśle, ale nie musi wykraczać poza minimum. Wystarczy mi, jeśli
dana osoba potrafi mnie nie atakować z powodu przekonań i stara się
wysłuchać ze zrozumieniem.
To jest dla wielu ludzi rzeczą nie do zrealizowania.
Takich skreślam w jednej sekundzie.

> ale o tym że nie
> każde towarzystwo cieszy. Tu nawet nie chodzi o złe cechy charakteru,
> wystarcza niekompatybilna osobowość aby stronić od takiej persony.

Parę fajnych moich znajomości zaczęło się od wzajemnej niekompatybilności
:-p

>>
>>>
>>>> Wieś ma dla mnie same uroki. Każdy zna każdego w promieniu kilku km
>>>> przynajmniej.
>>> Przestań, naprawdę interesują Cię sprawy sąsiadów??
>> Bardzo. Szczególnie tych najbliższych.
>> I wice wersja.
>> Oczywiście sekretów łóżkowych sobie nie opowiadamy.
>> Ale miłe jest, kiedy sasiedzi dzwonią i pytają, czy się dobrze czujesz, bo
>> dawno cię nie widzieli na podwórku. A gdy odpowiadasz, że wszystko OK,
>> tylko lezysz, bo korzonki cię złapały, pytają, czy kupić leki i zrobić
>> zakupy.
>> :-)
>
> Oj, to są dla Ciebie niemal jak rodzina.

Czasem nawet lepsi.

>
>>
>>>> Lubi czy nie, ale szanuje. Bo "z ludźmi trzeba żyć". Tu,
>>>> gdzie się żyje. Problemy są w sumie wspólne, podobne. Zbiorowość wiejska
>>>> daje moc do ich pokonywania lub znoszenia, bo ma wypracowane od wieków
>>>> metody radzenia sobie z nimi i przekazuje je z pokolenia na pokolenie.
>>>> Także codzienne sprawy i kłopoty łatwiej znieść, kiedy co drugi spotkany
>>>> człek mówi ci dzień dobry lub ty jemu, albo równocześnie.
>>> Ja już nie mogę się doczekać aż nowy żywopłot mnie odgrodzi od różnych
>>> nagabywaczy,

Naprawdę zwykły żywopłot ma to sprawić? Wierzysz w to?

> przez których chyba nigdy nie skończę przekopywać ogródka..

Nie szukasz aby wymówki? Hę?
:-))

>> A ja wczoraj spędziłam prawie godzinę na rozmowie z najbliższym sasiedzkim
>> nagabywaczem. Staliśmy jak te kołki po obu stronach płota i nie mogliśmy
>> się nagadać.
>> MŚK jest lepszy - kiedyś gadali przy płocie ze dwie godziny. Że też im nogi
>> w... nie wrosły.
>> I taką wieś kocham :-)
>
> Raz na jakiś czas można, ale chyba nie znalazłaś się w sytuacji jak ci
> natręci nie dają spokoju w dzień ani w nocy. Tu niby przychodzi do
> ciebie z jakąś sprawą a tylko łypie po kątach, po garnkach, łóżku itd.
> Zdecydowanie tego nie lubię.

Dziwne. Tak wpuszczasz każdego od razu do domu? U mnie znajomi i sąsiedzi
wiedzą, że nie dostaną się na posesję, jeśli nie uprzedzą telefonicznie.
Dzwonka przy bramie nie posiadam. Po prostu.
Nikt nie ma pretensji o to. Nawet listonosz ma mój nr telefonu i dzwoni -
za co zresztą jako jedyny dostaje zawsze 2 złote :-))


>
>>
>>>> W mieście tego wszystkiego nie ma. Nie ma. Każdy na ulicy jest obcy. Mało
>>>> tego - za ścianą też mieszkają obcy. Nikogo nie obchodzi, co gotujesz, ani
>>>> dlaczegi schudłeś/utyłeś, ani że ciotka do ciebie przyjechała i skąd.
>>>> Pustynia w tłumie.
>>>>
>>> Powiedziałbym tak - plusem w mieście jest to że znajomych z którymi
>>> warto utrzymywać kontakt można wybrać - na wsi się na nich jest
>>> skazanym, i niekoniecznie są to osoby z którymi znajomość chciałoby się
>>> utrzymywać .

Może zacznij odróżniać znajomych od osób, które znasz tylko z widzenia. Nie
mam kłopotu z odmową kontaktu z tymi drugimi. I na pewno nie czuję się
zobowiązana do natychmiastowego umożliwienia im wejścia na moją posesję.

>>>
>> Nie zauważyłam, aby na wsi ktoś się komus narzucał. Są znajomi, sasiedzi
>> dalsi i sąsiedzi bliscy. Każdy z nich ma z góry tradycją wiejską okreslony
>> udział w życiu każdego, nikt nie akceleruje kontaktów ponad przypisane od
>> wieków normy w swej kategorii.
>> To w mieście nie ma umiaru. Nieznajomi ludzie napadają nawet na mój
>> samochód na parkingu, wtykając coś za wycieraczkę albo wymuszając haracz za
>> "pilnowanie".
>>
>
> Miałem narzeczoną - prawniczkę, od biedy mogłem zrozumieć te ciągłe
> odwiedziny połowy wsi, ponieważ udzielała im porad prawnych. Narzeczona
> z dnia na dzień przestała być narzeczoną, wyprowadziła się, natomiast
> wizyty nie ustały, pod takim czy innym pretekstem ciągle mam niepożądane
> wizyty. To jest naprawdę męczące, coś chcę zrobić, czy czegoś nie zrobić
> i już się pojawia natręt i patrzy na ręce, zawraca głową sprawami które
> pewnie tylko dla niego są interesujące.
>

Jak wyżej - plus to, że do rozmowy również nie czuję się zobowiązana. Kiedy
wymiana zdań przedłuża się (ponad np. minutę), po prostu mówię grzecznie,
że niestety nie mogę już poświęcić panu/pani więcej czasu, gdyż jestem
bardzo zajęta - żegnam się jednostronnie i zajmuję swoimi sprawami.
Tego rodzaju asertywności uczyłam się długo i czasem boleśnie, ale doszłam
do grzecznej perfekcji. I sobie chwalę.

--
XL "Ogródek, figi, trochę sera - a do tego trzech lub czterech
przyjaciół. Oto luksus według Epikura." F. Nietzsche.