Pani Ewa napisała:

>> spotakłem kiedyś nawet takiego, co był dumny z samodzielnego
>> zaprogramowania swojego "inteligentnego domu" w ten sposób, że
>> czujnik otwarcia okna zakręcał kaloryfery (silniczkem na baterie).
>
> Hm, trudno w to uwierzyć, skoro "skręcić kaloryfery" można jednym
> przyciskiem na termostacie - wyłączając piec.

Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. Ja widziałem.
"Inteligencja" tego rozwiązania miała polegać na tym, że skręceniu
podlegał tylko ten kaloryfer, który znajduje się pod oknem otwiernym
w celu wietrzenia. Tu warto wyjaśnić, czym jest owo wietrznie, bowiem
z lektury grupy wnoszę, że już prawie wszyscy sobie porobili systemy
rurek, filtrów, wiatraczków i rekuperatorów, które cały czas robią im
atmosferę domową. Staroświecki zwyczaj wietrzenia (w wersji zimowej)
polega na szerokim otwarciu okna na kilka, najwyżej kilkunaście minut.
Proceder ten, prowadzi (w wersji idealnej) do szybkiego zastąpienia
pokojowego powietrza o temperaturze pokojowej, powietrzem zewnętrznym,
o temperaturze dajmy na to zero stopni.

Ze względu na ciepło właściwe powietrza (małe) i pojemność cieplną
ścian (dużą) temperatura w pokoju szybko wraca do normy. Ile energii
w czasie tej operacji emituje kaloryfer -- to Czytelnik może policzyć
jako ćwieczenie domowe. Rachunki dobrze jest przeprowadzić w dwóch
wersjach, z otwartym i zakręconym zaworem. Dla urealnienia dodam, że
opisany przypadek dotyczył pojemnego żeliwnego kaloryfera -- takiego,
jak doradza typowy majster w bereciku z antenką. Dla ambitnych zadanie
z gwiazdką: policzyć energię pobraną z trzech ogniw AA przy zamykaniu
i otwieraniu zaworu. Oraz wartość tej energii (cenę bateryjek można
wziąć ze znanego portalu aukcyjnego).

Jarek

--
"Barbara Ubryk" -- dziura nad dziury;
"Barbara Ubryk" -- hotel ponury.
Pokojów nigdy się nie przewietrza,
wszyscy wołają: -- Powietrza nie trza!