Pan Marcin Debowski napisał:

>>> Oznacza to, że szkło przepuszcza kupe miękkiego UV, a PC zatrzymuje.
>>> Pytanie, czy roślinki to lubią (te miekkie UV) czy tez nie.
>>
>> Ewoluowały bez szyby nad głową, więc powinny lubić albo tolerować.
>
> Zgadza się. W warunkach naturalnych może być różnie. Może być, że tego
> światła słonecznego bogatego w UV jest mniej przez cały okres wegetacji,
> więc w obrębie paru roślinnych pokoleń, nie powinno to skutkować jakąs
> katastrofą.

Energetycznie jest to bez znaczenia -- ultrafioletu w widmie są śladowe
ilości. Pytanie, czy sensorycznie też. Sądzę, że też nie. Z ultrafioletu
więcej można wywnioskować na temat sytuacji globalnej, niż lokalnej.
Zielony badylek nie jest zatroskany o stan całej atmosfery, interesuje
go najbliższe sąsiedztwo. Ale zastrzegam, że jeśli okaże się inaczej,
nie zdziwi mnie to. Świat istot żywych nigdy nie przestanie zaskakiwać.

>> Natomiast wrażliwość widmowa roślin jest sprawą fascynującą i badaną od
>> stosunkowo niedługiego czasu. Wiadomo już jednak, że rośliny mogą mieć
>> w sobie kolorymetr. Taki badyl rosnący wśród swoich kolegów na łące wie,
>> że jeśli dociera do niego światło z przewagą zielonego, to zostało ono
>> przefiltrowane przez liście sąsiadów. Więc trzeba inwestować we wzrost,
>> by jako kurdupel nie przegrać z innymi. Ale na skraju zagonu, nawet po
>> ciemnej północnej stronie, światło ma pełne widmo. No to można rozrastać
>> się na szerokość.
>
> Nawet nie byłem świadom. Spodziewałbym się, że są to mechanizmy związane
> z samą ilością docierającego światła, która też tu będzie różna.

Też nie wiedziałem. Oświecił mnie młody kolega z pracy, zupełnie nie-biolog.
Za to fascynat i opiekun domowej hodowli hydroponicznej. Od razu pożyczyłem
mu spektrometr.

Jarek

PS
Inny kolega z pracy, prawilny biolog, też młody, dobry był w pisaniu
redundantnych tuneli.

--
Na głowie kwietny ma wianek
W ręku zielony badylek
A przed nią bieży baranek
A nad nią lata motylek