Pan Marcin Debowski napisał:

>>>> Indywidualnie, to przeważnie nie. Ale gdy brać pod uwagę zbiorowość,
>>> Nie mówię o wyjątkowych jednostkach, statystycznie globalnie to się
>>> nie uczymy i zbiorowo i jednostkowo.
>> A jednak nie. Może zmiany nie są nazbyt szybkie, może z perspektywy
>> jednego pokolenia trudno je zauważyć, ale tak zwany "rozsądek zbiorowy"
>> wciąż wzrasta.
>
> Chyba wzrasta, ale też mam wrażenie, że w którymś momencie zmieniła się
> dystrybucja tego rozsądku - jest więcej osobników mądrych, ale też coraz
> więcej głupieje.

Chodzi o to, że odchylenie standardowe wzrosło? Nie dysponuję danymi
pomiarowymi, ale sądzę że jednak nie. To sprawa ambicji -- teraz każdy
uważa, że może. A nawet musi. Sytuację dobrze oddaje tekst, którego
fragmant przytaczam:

Kraj ten wielkie miał ambicje
Licznych też obywateli
Ale wszyscy mniej lub więcej
Byli w nim upośledzeni

Najróżniejsze typy kalectw
Były reprezentowane
Więc nikt rządzić prężnie krajem
Nie mógł, no bo nie był w stanie

Ciekawe może być zestawienie składu osoboewgo Sejmu II i III RP. Kiedyś
myślenie "dajmy profesora, bo mądrze gada i wie o co chodzi" obecne
było w każdym stronnictwie. Dzisiaj ważniejsze jest, by każdy miał swoją
reprezentację -- ślepy, głuchy, kulawy, a nade wszystko przedstawiciel
paranoi.

To organ reprezentacji, czyli tak zwana władza. Ja, być może naiwnie,
cały czas uważam, że u reprezentowanych wygląda to lepiej. Stąd tak
mały szacunek dla polityków.

Jarek

--
Demokracja polega na tym, synku, że jeżeli większość zadecydowała,
że należy zjeść twojego Pikusia, to Pikuś będzie zjedzony.