2020-08-18 o 13:44 +0200, Jarosław Sokołowski napisał:
> Ja dalej nie rozumiem, co takiego dobrego jest w powiązaniu bogactwa
> z udziałami w rządach. Do głowy przychodzą mi trzy argumentacje:
>
> 1. Bogaty, mając większy udzaiał, lepiej zadba o sprawiedliwość, czyli
> żeby biedny nie dostał z budżetu zbyt dużo pieniędzy, które przecież
> bardziej należą się bogatemu.
>
> 2. Osoba dużo bogatsza jest jednocześnie dużo mądrzejsze -- bez tego
> by do pieniędzy nie doszła. Ten system gwarantuje, że rządy będą
> mądrzejsze, a więc lepsze.
>
> 3. W budżecie i tak niewiele można zmienić, nie da się całkiem zabrać
> pieniędzy darmozjadom, ale niech przynajmiej wiedzą, kto tu rządzi.
> Nam większy udział we władzy się po prostu należy.
>
> Czy w którymś z punktów trafiłem i znalasłem prawdę? A może jeszcze
> coś innego?

Zgadza się wyłącznie nr. 1, mimo wplątanego cynizmu. Jasio wpłaca
większą składkę do klasowego budżetu na wycieczkę do Zakopanego, więc
ma nieco większe prawo głosu w wyborze zwiedzanych atrakcji. Brajan
natomiast jedzie całkiem na waleta, i niech tak będzie: wiadomo, w domu
mu się nie przelewa, ale niech nie stawia wymagań co do tego gdzie
klasa pojedzie i co będzie oglądać.

> Najlepiej wygląda pomysł zerowego dochodowego. Da się tak.

Da się, i tak - też fajnie. Ale to już większe zamieszanie, wersja z
ważonymi głosami jest mniej brutalna, bo i finansowo niczego nie
zmienia w budżecie.

> U tzw. ludzi pracy, wszystko, co obłożone podatkiem dochodowym,
> szybko jest wydawane i zasila budźet podatkiem VAT. On oczywiście
> zostaje i mógłby przejąć na siebie również rolę PIT.

Jak najbardziej. Nie tylko VAT zresztą, istnieją też wszelkiego rodzaju
akcyzy, które również mogłyby zastąpić PIT w zasilaniu budżetu.

> Tylko czy nie usłyszę, że człowiek, który dużo zarobił i dużo wydał,
> jest karany za pracowitość dużą kwotą VAT, jaką zapłacił?

Nie ode mnie. VAT jest moim zdaniem bardzo słusznym i sprawiedliwym
podatkiem. Płaci go każdy w tej samej mierze, i kara on nie pracowitość
i skuteczność działania, tylko konsumpcjonizm. Co istotne: chleb
kosztuje tyle samo, kiedy kupuje go biedny, i kiedy kupuje go bogaty.

Mateusz