medea pisze:

> Rozczuliłaś mnie, Basiu. To nawet mnie ciarki przeszły po plecach na
> samą myśl o wzięciu takiego pająka do ręki, a wyobrażam sobie, co na tę
> myśl musi się dziać z kimś, kto stwierdza u siebie arachnofobię. ;)

:)
Wiele osób "stwierdza u siebie arachnofobię", znam kilka takich, ale po
bliższym zapoznaniu się z pająkiem minęło im. Z pająkami jest podobnie,
jak z wężami - miłe w dotyku i wcale nie są straszne, ani zabójcze,
przynajmniej te nasze rodzime. Oczywiście rada o dłoni nie była 100%
serio, wiem, że niektórzy są bardziej subtelni ode mnie i za żadne
skarby nie dotkną "tego świństwa", ani podobnych. Pająki można wziąć do
szklanki. Ogólnie biorę do łapy wszelkie stworzonka, poza tymi ohydnymi
metalicznymi muchami, ale te do domu nie włażą. I dla nich mam pająki :)

> Ciekawy okaz, ale nie dotknęłabym go z własnej woli. ;)

Tygrzyki są przemiłe, lśnią w słońcu jak maleńkie tygrysy prosto z
Blake'a*). W Polsce pod całkowitą ochroną.
__________
*) The Tiger
By William Blake


TIGER, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?

And what shoulder and what art
Could twist the sinews of thy heart?
And when thy heart began to beat,
What dread hand and what dread feet?

What the hammer? what the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? What dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears,
And water'd heaven with their tears,
Did He smile His work to see?
Did He who made the lamb make thee?

Tiger, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?

W tłumaczeniu Barańczaka:

Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
Jakiemuż nieziemskiemu oku
Przyśniło się, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?

Jakaż to otchłań nieb odległa
Ogień w źrenicach twych zażegła?
Czyje to skrzydła, czyje dłonie
Wznieciły to, co w tobie płonie?

Skąd prężna krew, co życie wwierca
W skręcony supeł twego serca?
Czemu w nim straszne tętno bije?
Czyje w tym moce? kunszty czyje?

Jakim to młotem kuł zajadle
Twój mózg, na jakim kładł kowadle
Z jakich palenisk go wyjmował
Cęgami wszechpotężny kowal?

Gdy rój gwiazd ciskał swe włócznie
Na ziemię, łzami wilżąc jutrznię,
Czy się swym dziełem Ten nie strwożył,
Kto Jagnię lecz i ciebie stworzył
Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
W jakim to nieśmiertelnym oku
Śmiał wszcząć się sen, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?
--
B.