Najem mieszkania: projekt Rządu rozbudza oczekiwania

Przeczytaj także: Budownictwo mieszkaniowe: pomoc rządu dopiero w 2014 r.

Co ciekawe niejako ubocznym celem programu ma być pobudzenie rodzimej gospodarki. Czy miliard złotych rocznie jest wystarczającą sumą dla pobudzenia gospodarki 38-milinowego kraju, wartej 1,6 biliona złotych według wskazań poziomu Produktu Krajowego Brutto? Wydaje to się raczej mało prawdopodobne.

Pewne natomiast jest, że kraje nawet o bardziej zaawansowanym rozwoju rynku nieruchomości oraz istotnie mniejszym deficycie mieszkaniowym przeznaczają na mieszkalnictwo dotacje mierzone odsetkiem PKB w skali nieporównywalnie większej od kwot, które na cele mieszkaniowe przeznacza polski rząd. W polskich warunkach osiągniecie pożądanych efektów ekonomicznych, społecznych czy też demograficznych wymaga corocznej subwencji państwa na rynku nieruchomości mieszkaniowych w wysokości co najmniej jednego procenta PKB, i to na przestrzeni czasowej raczej dłuższej niż czteroletnia, a więc mniej więcej dziesięciokrotnie wyższej od przyjętego w Polsce standardu.

Według przyjętej i wielokrotnie powtarzanej w mediach przez przedstawicieli Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, więc niejako oficjalnej wersji danych dotyczących rodzimego statystycznego deficytu mieszkaniowego, w Polsce do pełnego zaspokojenia potrzeb brakuje około 700 tys. mieszkań. Celem nowej inicjatywy rządowej jest udostępnienie krajowym gospodarstwom domowym tworzącym ten deficyt okrągłej liczby 20 tys. lokali mieszkalnych na wynajem. Należy przez to rozumieć, że problem deficytu mieszkaniowego w Polsce za sprawą nowej inicjatywy rządu zostanie rozwiązany w ciągu czterech lat w skali 2,8 procent. Czy to jest rozwiązanie adekwatne do rozmiaru problemu, także trudno stwierdzić.

Trzeba też uwzględnić ewentualne konsekwencje niskich limitów cenowych, jakie pomysłodawca rządowego projektu narzuci zleceniobiorcom inwestycji. W efekcie będą one zlokalizowane w peryferyjnych, a więc trzeciorzędnych rejonach miast, najgorzej skomunikowanych i najsłabiej rozwiniętych infrastrukturalnie. Czy proponowane stawki najmu będą w takich warunkach naprawdę atrakcyjne dla potencjalnych najemców? - zobaczymy. Co gorsza, deweloperzy by osiągnąć oczekiwany zysk z tego typu inwestycji będą zmuszeni do ich realizacji nie tylko na najgorzej zlokalizowanych działkach, ale także według specjalnych, ekonomicznych projektów oraz przy użyciu najtańszych materiałów budowlano-wykończeniowych. Należy mieć nadzieję, że w ten sposób nie powstaną „osiedla-getta” z budynkami pozbawionymi wind, balkonów, garaży podziemnych, parkingów czy nawet placów zabaw dla najmłodszych mieszkańców.

Wszystko się liczy, ale…

W okolicznościach wciąż słabo zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych Polaków, zdecydowanie niskiej dostępności cenowej mieszkań, czy wreszcie trudnej sytuacji ekonomicznej większości krajowych gospodarstw domowych w odniesieniu do przeciętnych standardów gospodarek Unii Europejskiej, każda inicjatywa państwa mająca na celu ułatwienie drogi do dachu nad głową rodzinom sytuowanym poniżej średniej krajowej jest godna uznania, a każda suma publicznych środków subsydiująca mieszkaniówkę „na wagę złota”. Czy jednak poszukiwanie przez rząd w tym względzie alternatywnych, czy wręcz eksperymentalnych metod, nie gwarantujących oczekiwanego efektu, a zwłaszcza powodzenia całego przedsięwzięcia jest zasadne? - czas pokaże. Na razie wygląda na to, że mamy do czynienia z kolejnym rządowym półśrodkiem, mającym za zadanie wywołać bardziej efekt medialny aniżeli rzeczywisty – podsumowuje Jarosław Jędrzyński, Analityk portalu RynekPierwotny.com.