Pani Ewa napisała:

>> Ja już dawno dałem sobie spokój -- wiem, że chorych ludzi nie da
>> się przekonać.
>
> Zaczynam się obawiać, że tych ludzi jest tak dużo, że sami stanowią
> uzasadnienie dla własnych poglądów.

Ich jest połowa. Mniej lub bardziej dotkniętych obsesją, mniej lub
bardziej agresywnych. Są różni. Czasem zupełnie nierozumiejący świata,
siedziący cicho, tylko czekający by móc stanąć za czyimiś plecami.
Ale są i tacy, co gdyby mogli, to by nam zrobili w końcu tę wojnę,
o której tak marzą i w kółko o niej opowiadają.

Niektórzy mówią, że połowa, to dużo. Nie zgadzam się z tym. W latach
trzydziestych ubiegłego wieku w Niemczech udało się zarazić czymś
podobnym prwawie całe społeczeństwo. I sprawić narodowi (pomijam inne
konsekwencje) taką traumę, jakiej nikt w historii nie zaznał. Nie tylko
Niemcy tak mieli, większość Europy była wtedy chora. Ja mam nadzieję,
że w XXI wieku te 50%, to jest koniec skali. My ją przekraczamy, a w
innych krajach najwyżej się zbliżają. Dalej już nie pójdzie, bo ludzie,
choć powoli, to jednak mądrzeją. To jest *budujące*.

Jarek

--
-- Co sądzicie, Szwejku, jak też długo trwać będzie ta wojna?
-- Piętnaście lat. To całkiem jasne, ponieważ już raz była wojna
trzydziestoletnia, a teraz jesteśmy połowę mądrzejsi niż dawniej,
więc trzydzieści podzielić przez dwa równa się piętnaście.