2021-07-21 o 11:09 +0200, Jarosław Sokołowski napisał:
> Nie oceniam wyboru, zwrócę tylko uwagę na to, że w dylemacie wagonika.
> o co innego chodzi. Tam brana pod uwagę jest tylko *jedna* wartość

Wybór dylematu był z mojej strony nieprzypadkowy - w ramach dobrej
woli, i choć nie jest to zgodne z moimi własnymi odczuciami, chciałem w
ten sposób wyrównać systemy wartości aby nikogo niepotrzebnie nie
rozjuszać. Przyjmując założenie równości życia owczego, lisiego i
borsuczego, moje działanie jest w najgorszym możliwym przypadku
neutralne. Staram się tu zachować jakiś takt, bo wiem, że bywają ludzie
którzy łatwo się oburzają w tym temacie. Co ciekawe, tych samych ludzi
z reguły w ogóle nie rusza masowa rzeź cielaków w ubojniach.

> życie wielu jednostek, które są dla nas (co ważnie) anonimowe.

I tutaj ma miejsce anonimowość. Zarówno lisa, jak i nowonarodzonych
jagniąt nie znam. Tych drugich nie mam czasu poznać, kiedy zostają
porwane 2 minuty po urodzeniu. Z tymi minutami nie zmyślam - zdarzyło
mi się przyłapać lisa w biały dzień, w okolicach godziny 13ej, kiedy to
czekał sobie cierpliwie przy drzewie, za którym miał właśnie miejsce
poród. Zaglądał dyskretnie co kilka sekund za drzewo, czy danie już
gotowe. Większość narodzin (i porwań) ma miejsce w nocy, ale
domniemywam, że mechanizm jest ten sam: mama leży wykończona, a jagnię
łapie pierwsze oddechy, jeszcze owinięte w błoniach. Idealna okazja
zebrać świeży, pachnący i ciepły posiłek na wynos.

> Tu jest wybór między wartością ważną dla człowieka puszczy, a taką,
> która zawsze musi tej pierwszej ustąpić.

Nie zgodzę się z określeniem "zawsze". Bywały lata, kiedy pobór jagniąt
wahał się w okolicach 5%. Na taką sytuację godziłem się. Przestałem się
godzić, gdy w kolejnych latach pobór zwiększył się do 30-50% - jak sądzę
za sprawą zdolności uczenia się tych zwierząt i zapamiętywania okresu
oraz miejsca łatwego łupu. Moja obecna postawa ma na celu odwrócenie
tych nawyków - i jest to najwyraźniej skuteczne, przynajmniej w
kontekście niektórych drapieżników.

> naprawdę sprawa została przesądzona gdzieś na granicy paleolitu i
> neolitu.

W nieco innym kontekście powiedzmy, gdyż w tej dawnej epoce utrzymanie
chowu było dla naszych przodków kwestią życia i śmierci. Ja takiej
presji nie mam.

> Lis najwyraźniej potrafi sprawnie korzystć z mediów w celu
> rozpowszechnienia przekazu.

Myślę, że potrafi skojarzyć pojawienie się zwłok współbrata na skraju
lasu z informacją "tam za górkę lepiej nie zaglądać". Jak wspominałem
wcześniej, borsuki zdają się nie posiadać tak rozwiniętej zdolności
dedukcji i potrzebują nieco większej ilości podpowiedzi.

Mateusz