Pan Tomasz wykombinował sobie że obetnie wszystkie tegoroczne, zielone
jeszcze pędy a zdrewniałe odrosty usunie, pozostawiając jeden na pięć:

> Czy to dobry pomysł, może mi ktoś poradzić jak to zrobić bardziej
> profesjonalnie?

Fatalny! Winorośl owocuje na tegorocznych pędach, które wyrosły
z oczek na pozostawionych częściach pędów zeszłorocznych. Gdyby
wyrżnąć jesienią wszystkie tegoroczne, to zbierając się z tej
tragedii roślina wiosną wypuści nowe pędy byle gdzie, może one
nawet zakwitną i wydadzą owoc, ale to patologia będzie.

Profesjonaliści przez dziesięciolecia kultywują owocujący pęd
cały czas w tym samym miejscu. Gdy zimą przyjdzie czas cięcia
(na św. Trifona najlepiej), zostawia się z zeszłorocznych pędów
tylko dwa oczka. Potem wiosną pęd z oczka bliższego korzeniom
puszcza się w górę, jako tak zwany pęd zastępczy. A ten z końca
idzie poziomo jako pęd owocujcy. Potem obcina się go wraz z
kawałkiem dwuletniego, a z zastępczego pozostawia znów tylko
dwa oczka. W ten sposób pień winorośli nie wydłuża się nadmiernie
nawet w ciągu stu lat. Fachowo nazywa to się sznurem Guyota,
Zwykle w winnicy formowane są dwa takie szmury z jednego pnia,
w przeciwległych kierunkach.

Przywrócenia do porządku zaniedbanej rośliny nie da dokonać się
w ciągu jednego sezonu, trzeba cierpliwości i przemyślanego planu.
Najważniejsze, by nie wyciąć tegorocznych pędów -- z każdego,
który nie jest zbyt cienki i rokuje na przyszłość, zostawić należy
dwa albo trzy oczka (na ścianie można liberalniej potraktować
zalecenia Guyota, by były tylko dwa). A jak coś ewidentnie zbyt
długie, to od razu wyciąć.

Świętego Trifona wypada 14 lutego, więc jest jeszcze sporo czasu.
Trifon patronuje prawosławnym winnicom, głównie bułgarskim. Ale
u nas też to podobnie wygląda -- zima albo bardzo późna jesień
jest właściwym terminem. Byle nie ciąć wiosną. Teraz też jest za
wcześnie, gdy jeszcze liście, a pędy nie zdrewniały.

Jarek

--
Ja świętego Józefa szanuję i wszystkich świętych poważam,
wyłączając świętego Serapiona. Ma takie obrzydliwe imię.