Nawet 6 tys. zł od państwa za deszczówkę. Co trzeba zrobić?

Wody nie wolno gromadzić w zamknietych beczkach, mauserach trzymanych w cieple, bo to
zabójcza hodowla glonów z bakteriami legionelizy, która jest śmiertelną chorobą płuc

Whodowane miliardy bakterii legionelizy, potem rozsieeane w powietrzu podczas
wylewania wody z beczki, to zagrożenia dla zdrowia i życia, dzieci i dorosłych.


Beczki muszą być otwarte, jak stare drewniane, nawietrzane i doświetlane
promieniowaniem słonecznym, w celu dezynfekcji.,

Inaczej to biologiczna hodowla zarazy, grożniejsza od covida, obok domu.

Jak kto niekumaty to niech czyta o Legionelizie, że jest 100 razy groźniejsza od
covida

Legionella

Artykuł
Dyskusja

Czytaj
Edytuj
Edytuj kod źródłowy
Wyświetl historię

Narzędzia

Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł.
(Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest
wystarczające).
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN o Google Books o Google Scholar o Federacja
Bibliotek Cyfrowych o BazHum o RCIN o Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji
tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego
artykułu.
Legionella
Ilustracja
Fluoryzujące komórki bakterii Legionella pneumophila wyznakowanych przeciwciałami
Systematyka
Domena

bakterie
Typ

Proteobakterie
Klasa

Gammaproteobakterie
Rząd

Legionellales
Rodzina

Legionellaceae
Rodzaj

Legionella
Nazwa systematyczna
Legionella
D. J. Brenner, 1979
Synonimy

Sarcobium (Drozanski, 1991)

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Legionella - rodzaj Gram-ujemnej pałeczki, obejmujący gatunki wywołujące legionellozę
(chorobę legionistów, gorączkę Pontiac).
Historia

Powstanie rodziny Legionellaceae miało związek z odkryciem nowego czynnika
etiologicznego nietypowego zapalenia płuc odkrytego po epidemii wśród uczestników
konwentu Legionu Amerykańskiego zorganizowanego w 1976 roku w Filadelfii[1]. Media
nadały temu niezwykłemu zakażeniu nazwę choroby legionistów. Pałeczki będące
przyczyną zachorowań zostały wyizolowane i zidentyfikowane w 1977 roku. W badaniach
retrospektywnych stwierdzono, że były one odpowiedzialne również za epidemię
zachorowań z objawami grypopodobnymi, która miała miejsce w 1968 roku w mieście
Pontiac w stanie Michigan, określaną jako gorączka Pontiac. W 1978 roku Brenner i
współpracownicy po przeanalizowaniu między innymi wyników badań genetycznych
(homologii DNA) zaproponowali utworzenie nowej rodziny Legionellaceae i rodzaju
Legionella.
Charakterystyka

Bakterie z rodzaju Legionella to cienkie, pleomorficzne pałeczki Gram ujemne o
wymiarach 0,3-0,9x2,0-4,0 ?m, posiadające polarnie umieszczone wici w liczbie od 1 do
3. Pałeczka jest trudna do zabarwienia konwencjonalnymi metodami, najlepsze barwienie
to wysrebrzanie. Posiada zdolność ruchu. Wydziela katalazę i ?-laktamazę. Bakteria
niezmiernie wymagająca; najlepsze podłoże hodowlane to agar zawierający wyciąg z
drożdży z węglem, zbuforowany do pH 6 i uzupełniony cysteiną. Legionella pneumophila
ma wyjątkową zdolność zużywania aminokwasów jako głównego źródła węgla i energii. Do
wzrostu niezbędne są: wysokie stężenie dwutlenku węgla (2,5-5%) i wysoka wilgotność,
ale nawet w optymalnych warunkach wzrost trwa 2-6 dni. Ich naturalnym rezerwuarem są
wody śródlądowe i morskie, głównie w strefach przybrzeżnych gdzie często dochodzi do
eutrofizacji. Licznie występują również w glebie i gorących źródłach wody. Liczba
gatunków włączanych do rodzaju Legionella stale rośnie, w 1983 roku znano tylko 10
gatunków i 9 grup serologicznych, w 1993 roku ponad 25 gatunków i 48 grup
serologicznych, obecnie wyodrębnia się już 50 gatunków i 70 grup serologicznych.
Spośród rejestrowanych zachorowań 80-90% wywołanych jest przez gatunek L.
pneumophila, w tym 50-75% przez L. pneumophila sg 1, 5-20% zachorowań może być
spowodowanych przez L. micdadei, L. longbeache, L. dumofii, L. bozemanii, inne
gatunki izolowane są z materiału klinicznego niezmiernie rzadko.
Czynniki determinujące chorobotwórczość

1. L. pneumophila jest względnie wewnątrzkomórkowym drobnoustrojem; najlepiej poznane
czynniki zjadliwości umożliwiają przeżycie i rozmnażanie wewnątrz komórek
fagocytarnych.

a. Adhezja. Białka błony zewnętrznej pośredniczą w adhezji i penetracji do
makrofagów. Po wchłonięciu Legionella podlega dużym zmianom, które dotyczą ekspresji
białek, co odpowiada adaptacji do wewnątrzkomórkowego środowiska.

b. Zdolność do przeżycia wewnątrzkomórkowego. Kilka czynników prawdopodobnie
warunkuje odporność na zabijanie wewnątrzkomórkowe. - toksyna białkowa hamuje
"wybuch" tlenowy makrofaga - katalaza rozkłada resztki nadtlenku wodoru wydzielanego
podczas osłabionego "wybuchu" tlenowego - przed tworzeniem fagolizosomów, jak również
przed mechanizmem transportu elektronów odpowiedzialnymi za zakwaszenie fagosomów
chroni bliżej nieokreślony czynnik

2. Hamowanie odpowiedzi komórkowej. Jak w przypadku większości organizmów
wewnątrzkomórkowych, odpowiedź komórkowa jest niezbędna do eliminacji Legionella.
Legionella ma jednakże zdolność obniżania odporności komórkowej. Jeden z możliwych
mechanizmów to zahamowanie ekspresji układu zgodności tkankowej MHC-I i MHC-II w
fagosomach makrofagów zakażonych przez Legionella. Może to powodować osłabienie
prezentacji antygenów wobec komórek pomocniczych T.

3. Wytwarzanie toksyn. Dokładne określenie udziału wielu egzotoksyn (np. hemolizyn,
cytotoksyn) i endotoksyn w patogenezie nie zostało zdefiniowane, ale mogą one
odgrywać ważną rolę w uszkodzeniu tkanek.
Legionelloza

Osobny artykuł: Legionelloza.

Zachorowania wywołane przez pałeczki Legionella określane są jako legionelozy, a
najczęściej występujące typy zachorowań to: choroba legionistów (ciężkie zapalenie
płuc) i gorączka Pontiac. Postać płucna stanowi od 3 do 8% wszystkich zachorowań
wywołanych przez pałeczki Legionella. Towarzyszy jej suchy kaszel, zaburzenia w
oddychaniu, temperatura powyżej 40 °C i zaburzenia świadomości. Śmiertelność
pacjentów z postacią płucną legionelozy jest bardzo duża, wynosi od 15 do 20%, przy
czym szacuje się, że postać ta występuje jedynie u ok. 2% osób narażonych na
zakażenie. W przypadku gorączki Pontiac dotychczas nie zanotowano zgonów, wyleczenie
następuje samoistnie po 3-5 dniach, nie występują objawy zapalenia płuc. Ta postać
legionelozy występuje u ponad 90% eksponowanej populacji. Najbardziej narażoną grupą
na wystąpienie postaci płucnej legionelozy są mężczyźni w wieku 40-69 lat, kobiety w
wieku 50-69 lat a także - niezależnie od wieku - osoby o obniżonej odporności.
Zagrożenia i zapobieganie

Sztucznym rezerwuarem tych bakterii są między innymi instalacje wodociągowe ciepłej
wody, systemy klimatyzacyjne oraz obiegi wód chłodniczych. Bakterie te mogą
kolonizować wewnętrzne części rur z ciepłą wodą, zbiorniki na ciepłą wodę, perlatory
zaworów czerpalnych (w tym głowice natryskowe pryszniców). Właśnie w takich systemach
wodociągowych na początku grudnia 2008 r. wykryto bakterie Legionelli w szczecińskim
szpitalu w Zdrojach[2] oraz w marcu 2009 r. w akademikach SGH w Warszawie[3][4].

Występowaniu i namnażaniu się tych bakterii w instalacjach wodnych sprzyjają różne
czynniki. Największe ryzyko występowania i namnażania bakterii z rodzaju Legionella w
instalacjach wodociągowych związane jest z instalacjami wody ciepłej. Temperatura
zbliżona do 40 °C, brak recyrkulacji, obecność osadów, biofilmu, stwarzają warunki
sprzyjające rozwojowi pałeczek Legionella. Główne miejsca występowania tych
mikroorganizmów to: zbiorniki akumulacyjne ciepłej wody, osady w separatorach i
odmulaczach, ślepe odcinki sieci, a także elementy instalacji pokryte osadem
wapiennym, kamieniem kotłowym takie jak: prysznice, wylewki baterii, nasadki sitkowe
baterii umywalkowych. Pałeczki Legionella były izolowane z systemów wody ciepłej o
temperaturze nawet do 66 °C, jednak najintensywniej zasiedlane są instalacje zasilane
wodą o temperaturze 40 °C. Liczba pałeczek Legionella w wodzie ciepłej często sięga
poziomu do 1000jtk/100 ml, a w osadach ich koncentracja może wynosić ponad 10000
jtk/100 ml. W systemach dystrybucji wody pałeczki Legionella wchodzą w skład biofilmu
powstającego na wewnętrznych powierzchniach rur i elementów urządzeń kontaktujących
się z wodą, a ich namnażaniu sprzyja korozja oraz obecność osadów i pierwotniaków.
Biofilm może stanowić źródło zanieczyszczenia bakteriami z rodzaju Legionella, które
mogą być uwalniane do wody w przypadku naruszenia ciągłości jego struktury. Otoczony
jest glikokaliksem, który umożliwia przytwierdzenie do podłoża, a także zapewnia
wysoką odporność na działanie czynników zewnętrznych, na przykład substancji
dezynfekujących. We wnętrzu biofilmu nigdy nie znajduje się jeden gatunek bakterii. Z
reguły jest on mieszkaniem dla kilku ich rodzajów, dlatego jego obecność w
instalacjach wodnych może być szczególnie niebezpieczna dla człowieka. Przyjmuje się,
że 95% drobnoustrojów w środowisku za podstawową formę bytowania przyjmuje formę
błony biologicznej. Aby skutecznie usunąć Legionelle z instalacji należy pozbyć się
biofilmu. Zabicie samych bakterii często nie wystarcza, gdyż wracają one ponownie.
Usunięcie ich naturalnego środowiska życia umożliwia oczyszczenie instalacji oraz
zabezpieczenie przed ich powrotem. Skażenie systemów instalacji wodnej może być
sporadyczne (okresowe), gdy dotyczy ono np. tylko fragmentu armatury, uszczelki czy
główki prysznica lub stałe, gdy w punktach centralnych instalacji istnieją miejsca
gdzie bakterie z rodzaju Legionella znalazły swoje nisze ekologiczne, w których
namnażają się i skąd ciągle są wypłukiwane. Doskonałe warunki dla rozwoju tych
bakterii istnieją w długich i rozgałęzionych sieciach wody ciepłej w dużych budynkach
użyteczności publicznej, w tym w obiektach służby zdrowia takich jak szpitale,
sanatoria czy domy opieki. Dużym problemem są źle zaprojektowane wewnętrzne
instalacje wodne. Kotłownie zapewniające przygotowanie ciepłej wody użytkowej
wyposaża się w pojemnościowe, najczęściej pionowe podgrzewacze, niekiedy o dużych
objętościach. Mankamentem tego rozwiązania może być nierównomierny rozkład i
uwarstwienie temperatury podgrzanej wody. W dolnej i środkowej części takiego
podgrzewacza temperatura bywa rzędu +35 °C do +40 °C, co sprzyja rozwojowi flory
bakteryjnej.

Jedna z podstawowych zasad dostosowania instalacji ciepłej wody do działań
zmniejszających ryzyko zakażenia bakteriami Legionella zapisana jest w Rozporządzeniu
Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. § 120 ust. 2 tego aktu brzmi:
"Instalacja wodociągowa ciepłej wody powinna umożliwiać uzyskanie w punktach
czerpalnych wody o temperaturze nie niższej niż 55 °C i nie wyższej niż 60 °C." w
ust. 2a brzmi: " Instalacja wodociągowa ciepłej wody powinna umożliwiać
przeprowadzanie ciągłej lub okresowej dezynfekcji metodą chemiczną lub fizyczną (w
tym okresowe stosowanie metody dezynfekcji cieplnej), bez obniżania trwałości
instalacji i zastosowanych w niej wyrobów. Do przeprowadzenia dezynfekcji cieplnej
niezbędne jest zapewnienie uzyskania w punktach czerpalnych temperatury wody nie
niższej niż 70 °C i nie wyższej niż 80 °C." Należy nadmienić, że bakterie Legionella
w temperaturach wyższych niż +60 °C nie tylko się nie namnażają, ale szybko giną.
Przeciwdziałanie zagrożeniom infekcyjnym spowodowanym przez bakterie Legionella
wymaga przestrzegania określonych zasad postępowania zarówno w okresie projektowania
i doboru urządzeń, jak również przy ich eksploatacji.

W Polsce obowiązek rejestracji legionelozy został wprowadzony na mocy Ustawy o
chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz.U. z 2001 r. nr 126, poz. 1384). Z dniem 1
stycznia 2009 r. ustawa ta została zastąpiona przez Ustawę o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2023 r. poz. 1284). Utrzymała
ona konieczność zgłaszania zachorowań, a legioneloza wymieniona została w pozycji 28.
załącznika do ustawy obejmującego wykaz zakażeń i chorób zakaźnych.

W celu monitorowania stanu instalacji wodnych i klimatyzacyjnych należy przeprowadzać
systematyczne badania polegające na wykrywaniu bakterii z rodzaju Legionella.
Najpowszechniej obecnie stosowane metody to metody hodowlane, metody molekularne
(PCR) głównie stosuje się w badaniach klinicznych.

Dz.U. z 2017 r. poz. 2294 - Wymagania mikrobiologiczne, jakim powinna odpowiadać
ciepła woda: Legionella sp < 100 [jtk] w 100 ml objętości próbki. Obecność pałeczek
Legionella sp. należy badać w ciepłej wodzie w budynkach zamieszkania zbiorowego i
zakładach opieki zdrowotnej zamkniętej (od dnia 1 stycznia 2008 r.). W zakładach
opieki zdrowotnej zamkniętej na oddziałach, w których przebywają pacjenci o obniżonej
odporności, w tym objęci leczeniem immunosupresyjnym, pałeczki Legionella sp. powinny
być nieobecne w próbce wody o objętości 1000 ml.
Przypisy

David W. Fraser i inni, Legionnaires' Disease, ,,The New England Journal of
Medicine", 297 (22), 1977, s. 1189-1197, DOI: 10.1056/NEJM197712012972201, PMID:
335244.
Legionella nadal w szpitalu w Zdrojach - Region - Radio Szczecin,
www.radio.szczecin.pl [dostęp 2017-11-24].
Groźna bakteria w akademiku. 600 osób bez ciepłej wody - Stolica - TVN Warszawa -
28.03.2009

Groźna bakteria w stołecznym akademiku- Onet.pl - Wiadomości [dostęp 2017-11-24].

Bibliografia

"Mikrobiologia i choroby zakaźne" Gabriel Virella
Butler J.C., Breiman R.F.: Legionellosis. (w:) Bacterial Infection of Human.
Epidemiology and Control. (ed.) Evans A.S., Barchman P.S. New York, London 1998, 18,
355-75.
Fields B.S., Benson R.F., Besser R.E., Legionella and Legionnaires'Disease:25
years of investigation, ,,Clin Microbiol Rev", 15 (3), 2002, s. 506-526, DOI:
10.1128/cmr.15.3.506-526.2002, PMID: 12097254, PMCID: PMC118082.
Rogers J. i inni, Influence of plumbing materials on biofilm formation and growth
of Legionella pneumophila in potable water systems., ,,Applied and Environmental
Microbiology", 60 (6), 1994, s. 1842-1851, PMID: 16349278, PMCID: PMC201571..
Legionella and the prevention of legionellosis. WHO, 2007
European guidelines for the control and prevention of travel associated
legionnaires' disease. EWGLI 2011
Matuszewska R., Krogulska B.: Problem występowania pałeczek Legionella w
instalacjach i urządzeniach wytwarzających aerozol wodno-powietrzny w obiektach
służby zdrowia w Polsce". Nowa Medycyna 2009
Pancer K., Rabczenko D., Krogulska B., Matuszewska R., Ozygała J., Stanisławska
A., Trzcińska A., Stypułkowska - Misiurewicz H.: Mikrobiologiczna ocena zagrożenia
legionelozą oraz zastosowanie metody eliminacji Legionella pneumophila z sieci
wodnych budynków szpitalnych. Przegl. Epidemiol. 2008; 62, 439-446
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury, z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz.U. z
2022 r. poz. 1225)
Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury zmieniające rozporządzenie w sprawie
warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 7
kwietnia 2004 r. (Dz.U. z 2004 r. nr 109, poz. 1156)
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2009 r., zmieniające
rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i
ich usytuowanie (Dz.U. z 2009 r. nr 56, poz. 461)
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 marca 2007 r., w sprawie jakości wody
przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. z 2007 r. nr 61, poz. 417)
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 kwietnia 2010 r., zmieniające
rozporządzenie w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. (Dz.U. z
2010 r. nr 72, poz. 466)
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 listopada 2006 r., w sprawie wymagań,
jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i
urządzenia zakładu opieki zdrowotnej (Dz.U. z 2006 r. nr 213, poz. 1568)
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie jakości wody
przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz.U. z 2017 r. poz. 2294)
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie szczegółowych
wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego
działalność leczniczą (Dz.U. z 2022 r. poz. 402)

do góry