Pan Mateusz Viste napisał:

>> Majowe dobrze znam z dzieciństwa. Występowały wtedy w liczebności
>> jakichś kilkunastu sztuk na metr sześcienny powietrza. Potem nagle
>> to się skończyło.
>
> Brzmi to nieco apokaliptycznie, i niezgodnie z moimi wspomnieniami.
> I ja wyraźnie pamiętam chmury chrząszczy majowych, które spadały
> kilogramami spod przydomowego klonu - a Mateuszowe dzieciństwo jest
> oddalone (tak szacuję na oko) co najmniej o jakieś 20 lat od Jarkowego.

Poza odległością w czasie, należy pamiętać o dystansie w przestrzeni.
W Warszawie jeszcze w latach siedemdziesiątych majowe powietrze aż
chrzęściło od chrząszczy. W latach osiemdziesiątych pozostało po
tym tylko wspomnienie. Kilkaset kilometrów dalej (lub blliżej, bo
czasoprzestrzeń to rzecz względna) apokalipsa nastąpiła później,
dając szanse na wspomnienia także młodszym.

Jarek

--
A w maju
Zwykłem jezdzić, szanowni panowie,
Na przedniej platformie tramwaju!
Miasto na wskroś mnie przeszywa!