2021-07-19 o 22:01 +0200, FEniks napisał:
> To bardzo ciekawe, co piszesz. Zdumiewające, jak daleko może posunąć
> się człowiek i jakich natura sposobów "używa", żeby nie pozwolić się
> zdominować, jak choćby poprzez te roztocza.

Nie doszukiwałbym się w warrozie jakiejś sprytnej obrony Matki Natury.
Roztocza Varroa sprowadził z Azji sam człowiek, z pazerności, chcąc
wyhodować pszczołę nad pszczołami. Azjatycka Apis Cerana żyła z
roztoczami Varroa od wieków, ko-ewoluowała z nimi i oba gatunki
nauczyły się ze sobą żyć. Nasza malutka Apis Mellifera natomiast nie
miała takiego przygotowania. Gdy została zakażona warrozą z dnia na
dzień, okazała się zupełnie bezbronna przed wysoce wytrenowanym i
wyspecjalizowanym przeciwnikiem. Doprowadziło to w pierwszych latach do
śmierci 90% populacji pszczół domowych. Dziś minęło już 40 lat, w
międzyczasie nasze pszczoły zaczęły powoli uczyć się mechanizmów
obronnych przed tym pasożytem. Ewolucja tych mechanizmów jest niestety
o tyle wolniejsza, im bardziej człowiek stara się "pomagać". Obecnie
praktycznie 100% pszczelarzy stosuje tzw. nowoczesne metody walki z
warrozą, metody te polegają na wprowadzaniu pestycydów (głównie
amitrazy) do uli oraz opryskiwanie pszczół kwasem szczawiowym lub
mrówkowym. Amitraza to mniejsze zło, bo o ile jest rakotwórcza dla
człowieka który spożywa ją wraz z miodem, to wydaje się ona nie być w
widoczny sposób szkodliwa dla pszczół. Kwasy natomiast osłabiają
pancerzyki pszczół, przez co te stają się tym bardziej wrażliwe na
ataki roztoczy.

Do tego nowoczesne metody pszczelarstwa wymagają regularnego otwierania
ula i analizy każdej jego ramki. Wychładza to czerw, zmuszając
za każdym razem pszczoły do ustabilizowania temperatury, co może trwać
od kilku do kilkunastu godzin i wymaga dodatkowych nakładów energii. A
warto wiedzieć, że niższa temperatura sprzyja rozwojowi larw Varroa.

Powyższe jest tematem tabu, mało się o nim mówi a jeszcze mniej pisze.
Mało który pszczelarz godzi się na straty rzędu 30-50% kolonii rocznie
- dużo korzystniej jest stosować pestycydy i kwasy, pozwalając tym
samym na znacząco większe zbiory miodu. W dalszej perspektywie jest
to działalność w oczywisty sposób szkodliwa dla pszczół, które i już
bez tego mają nielekko.

Mateusz